*
Dziś nie figa z makiem ;) a figa ze śliwkami, w dwóch odsłonach.
Połączenie podpatrzone u Christine Ferber (nazywanej ‘konfiturową wróżką z Alzacji’) w jej przepisie na chutney posmakowało mi bardziej, niż przypuszczałam. Okazało się, że te dwa owoce świetnie się dopełniają. Postanowiłam więc wykorzystać resztę pozostałych owoców i zrobić z nich również konfiturę. Ta figowa, którą zrobiłam kilka lat temu, była chyba pierwszym moim ‘bezprzepisowym’ ;) dziełem : figi, otarta skórka z pomarańczy, odrobina cynamonu oraz spory ‘chlust’ rumu; i oczywiście cukier – mniej więcej 1/4 wagi owoców. Wszystko ‘na oko’ i do smaku, jak to zazwyczaj u mnie bywa ;) Co jakiś czas, gdy fig zostaje mi z innych przetworów, przesmażam je w ten właśnie sposób, i nie muszę nawet tej konfitury pasteryzować, gdyż znika w zawrotnym tempie ;)
Postanowiłam więc i tę śliwkowo-figową konfiturę przygotować w podobny sposób :  skórka pomarańczowa, Grand Marnier i cynamon nadały jej wspaniałego aromatu, a śliwki faktycznie polubiły się z figami. To połączenie smakuje mi o wiele bardziej niż konfitura z samych fig. Serdecznie Wam ją polecam.
*

Konfitura śliwkowo-figowa

500 g śliwek
500 g fig
ok. 200 g cukru (mniej, jeśli owoce są bardzo dojrzałe i słodkie)
1/2 łyżeczki cynamonu
otarta skórka z 1 pomarańczy
50 ml Grand Marnier lub soku z pomarańczy

(opcjonalnie : ok. 150 g orzechów, lekko uprażonych na suchej patelni)

Figi umyć, osuszyć i pokroić na ćwiartki lub na ósemki, jeśli figi są dosyć duże. Śliwki umyć, osuszyć, wypestkować i pokroić na mniejsze części. Owoce zasypać cukrem wymieszanym ze skórką pomarańczową i cynamonem i odstawić na godzinę lub dwie. Następnie owoce zagotować z dodatkiem Grand Marnier lub soku pomarańczowego i smażyć do uzyskania odpowiedniej konsystencji.
(możemy przygotować ten dżem metodą dwudniową, jak powidła śliwkowe, czyli po pierwszym smażeniu odstawiamy owoce do wystygnięcia i dopiero na drugi dzień smażymy do uzyskania odpowiedniej konsystencji i wekujemy)
Opcjonalnie – na kilka minut przed końcem smażenia możemy dodać posiekane orzechy.
Gorący dżem przełożyć do czystych, wyparzonych (i osuszonych) lub wypieczonych w piekarniku słoików
Jeśli chcemy dżem przechowywać dość długo, można go dodatkowo zapasteryzować – klik.

*  *  *  *  *

*

Chutney

500 g śliwek
500 g fig
200 g czerwonej cebuli
ok. 120 ml octu winnego (u mnie : z czerwonego wina)
60 ml octu balsamicznego
100 g cukru trzcinowego
2 łyżki delikatnego miodu
spora szczypta soli
1/2 – 3/4 łyżeczki imbiru w proszku (lub ok. 1/2 łyżki świeżego, startego)
1 łyżeczka kardamonu
1/8 łyżeczki zmielonych goździków
1/2 małej czerwonej papryczki (lub odrobina chili w proszku)

(opcjonalnie : 150 g rodzynek)

Figi umyć, osuszyć i pokroić na ćwiartki. Śliwki umyć, osuszyć, wypestkować i pokroić na mniejsze części. Cebulę i papryczkę drobno pokroić. Ocet wlać do garnka, dodać wszystkie pozostałe składniki (oprócz miodu) i zagotować; następnie zmniejszyć ogień i smażyć regularnie mieszając ok. 30-40 minut, aż masa dobrze zgęstnieje (ma mieć konsystencję marmolady). Pod koniec smażenia dodać miód, dobrze wymieszać, chwilę jeszcze smażyć, a następnie gorący chutney przełożyć do czystych, wyparzonych i osuszonych (lub wyprażonych w piekarniku) słoików i szczelnie zakręcić. Można zapasteryzować – klik.

*

*

Zainetersowanym przypominam również przepisy na chutney śliwkowy – klik oraz figowy – klik.

*

Pozdrawiam serdecznie!

*

*
Koniec września to idealny czas na spacery wśród sadów. Gałęzie uginają się pod ciężarem owoców, a jesienne słońce nadaje zieleni wyjątkowej barwy.

*

*
Najchętniej rozłożyłabym tutaj mój piknikowy koc w kratę i spędziła leniwe popłudnie… Jednak jako iż sad nie jest mój niestety, korzystam z uprzejmości jego właścicieli i zadowalam się krótką sesją foto, która idealnie pasuje na dzisiejszy Dzień Jabłka (po raz czwarty już organizowany przez Tatter).

*

*
Pojawiające się na straganach jabłka, gruszki i śliwki to znak, że jesień czeka już u naszych progów. I mimo iż nadal można jeszcze kupić truskawki (późna odmiana ‘mara des bois’, o lekko poziomkowym smaku), to nie mam już teraz na nie ochoty. Z targu i farmy wracam z koszykiem wypełnionym sezonowymi owocami, których sporą część zamykam w słoikach. W szary, zimowy poranek będą jak znalazł ;)

*

jabłka, gruszki, śliwki i pigwa

*
Jako że dziś jabłek zabraknąć tu nie może, oto małe jabłkowe co nieco. Idealne nie tylko jako dodatek np. do naleśników, ale i do delikatnej brioszki na śniadanie.
W zależności od typu użytych jabłek dodamy więcej lub mniej cukru, do smaku. Możemy użyć dwóch różnych rodzajów jabłek – takich, które rozgotowują się szybciej oraz takich, które pozostają bardziej zwarte, wtedy otrzymamy ciekawszą konsystencję dżemu. Możemy też dodać np. ziarenka z jednej laski wanilii lub odrobinę utartej tonki, która nadada jabłkom ciekawego aromatu.

(uwaga : u mnie jak zwykle proporcje na niewielką ilość przetworów, warto więc je podwoić, a nawet potroić ;) )

*

Korzenne jabłka z rodzynkami i orzechami

1 kg jabłek (waga po obraniu i spreparowaniu)
sok z 1/2 małej cytryny*
ok. 100 g rodzynek
40 ml rumu + 20 ml gorącej wody
ok. 150 – 200 g cukru (więcej, jeśli lubicie słodsze dżemy)
ok. 1 łyżeczka zmielonego cynamonu
ok. 150 g orzechów włoskich

*można pominąć, jeśli używamy mocno kwaśnych jabłek

Rodzynki zamoczyć w rumie wymieszanym z gorącą wodą, przykryć i odstawić na ok. 20 minut, a następnie dokładnie je osuszyć.
Orzechy lekko uprażyć na suchej patelni (lub w piekarniku) na lekko złoty kolor i posiekać.
Jabłka umyć, osuszyć, obrać ze skórki, pokroić w średniej wielkości kostkę i wymieszać z sokiem z cytryny. Dodać cukier, cynamon, rodzynki (możemy też dodać odrobinę wody) i smażyć na wolnym ogniu do uzyskania odpowiedniej konsystencji. Pod koniec smażenia dodać orzechy i po kilku minutach gorący dżem przełożyć do czystych, wyparzonych (i osuszonych) lub wypieczonych słoików.
Jeśli chcemy dżem przechowywać dość długo, można go dodatkowo zapasteryzować – klik.

*

*   *   *

Druga dzisiejsza propozycja, to mariaż trzech jesiennych owoców z dodatkiem porto oraz korzennych przypraw. Jeśli lubicie grzane wino, to i te powidła z pewnością przypadną Wam do gustu. Proporcje owoców i przypraw możecie oczywiście zmodyfikować wedle uznania (przyznaję, że ja najczęściej robię te powidła ‘na oko’… ;) ).

*

Jesienne powidła z korzenną nutą i porto

(waga owoców już po obraniu i spreparowaniu)

750 g śliwek  (węgierek)
250 g jabłek
250 g gruszek
sok z 1/2 małej cytryny
ok. 200 g cukru (więcej, jeśli lubicie słodsze dżemy)
1-2 laski cynamonu (lub ok. 1,5 łyżeczki zmielonego cynamonu)
mały kawałek (ok. 1-1,5 cm) świeżego startego imbiru
(lub 1/4 – 1/2 łyżeczki zmielonego imbiru)
1 kapsułka kardamonu (lub ok. 1/4 łyżeczki zmielonego kardamonu)
1 goździk (lub szczypta zmielonych goździków)
otarta skórka z 1 pomarańczy
50-60 ml porto*

*zamiast porto możemy użyć innego czerwonego wina  (często używam np. pinot noir)

Owoce umyć i dokładnie osuszyć. Jabłka i gruszki obrać ze skórki, pokroić w kostkę i wymieszać z sokiem z cytryny. Śliwki wypestkować i pokroić (każdą połówkę na dwie lub cztery części). Ziarenka kardamonu i goździk rozdrobnić w moździerzu. Cukier wymieszać z przyprawami i skórką z pomarańczy i połową zasypać owoce, lekko wymieszać, dodać pozostały cukier, przykryć owoce i odstawić na noc.
Następnego dnia zagotować owoce, dodać porto i smażyć aż do uzyskania odpowiedniej gęstości (możemy przygotować ten dżem podobną metodą dwudniową, jak powidła śliwkowe, czyli po pierwszym smażeniu –  odparowując jak najwęcej soku – odstawiamy owoce do wystygnięcia i dopiero na drugi dzień smażymy do uzyskania odpowiedniej konsystencji i wekujemy).
Gorący dżem przełożyć do czystych, wyparzonych (i osuszonych) lub wypieczonych słoików (jeśli użyliśmy całej laski cynamonu – wyciągnąć ją przed wekowaniem).
Jeśli chcemy dżem przechowywać dość długo, można go dodatkowo zapasteryzować – klik.

*

* * *

To jeszcze nie koniec śliwkowych szaleństw, w następnym wpisie bowiem zapaszam Was na (czekające już od kilku dni w kolejce…) przetwory śliwkowo-figowe, o ile lubicie figi rzecz jasna :)

*

A skoro mamy już jesień, to oczywiście nie może zabraknąć kolejnego Festiwalu Dyni, który – i w tym roku – planuję mniej więcej na koniec października, ale o tym już niebawem ;)

*

*

Pozdrawiam serdecznie !
*

*   *   *

- zdjęcia sadu zrobione zostały na farmie, na której dwa razy w tygodniu zaopatruję się w sezonowe warzywa i owoce – ‘Le Taulard’

- zdjęcie dyni – dyniowa farma ‘self-service’ – ‘La Grange aux courges’
*